Corona heeft de wereld op zijn kop gezet. De gevolgen waren niet gemakkelijk. Wat doe je dan? Je verzet je tegen de vrijheidsbeperkende maatregelen of lukt het je om je aan te passen aan deze verandering? Mijn moeder van 86 heeft lichamelijke klachten. Zij is nog steeds creatief bezig en houdt van haken. Altijd weet zij wel iets bijzonders te verzinnen. Verder doet zij zelf haar boodschappen en af en toe gaat zij naar de open maaltijd of lunch. Zij kan zich prima in haar eentje vermaken en haar stukje zelfstandigheid wil zij zo lang mogelijk behouden. Corona gooide roet in het eten, waardoor bezoek van haar familie niet meer kon. Soms voelde zij zich eenzaam. Alleen de thuiszorg en ik, haar mantelzorger, waren welkom. Met bewondering kijk ik ernaar hoe soepel zij met deze nieuwe werkelijkheid omgaat. Zij draaide de knop om, “Het is niet anders, we maken er het beste van”, zegt zij dan.
Mijn contact met de mantelzorgers ging ook in coronatijd door. Alleen net even anders. Veel persoonlijke verhalen heb ik gehoord. Door de kwetsbare gezondheid durfde een mantelzorger de thuiszorg en de huishoudelijke hulp niet binnen te laten. Haar inwonende zus bleef thuis, want de dagopvang stopte. Onder begeleiding van de mantelzorger waren de klusjes in en rondom huis voor haar een welkome afleiding. Door om te schakelen deed de huishoudelijke hulp voor het tweetal de boodschappen. Een andere mantelzorger is blij dat haar zus in goede handen is in het verpleeghuis. Zij heeft daarom het verzorgend personeel in het zonnetje gezet met talloze kleurrijke tulpen.
In Coronatijd verhuisde een mantelzorger zijn partner naar een ander verpleeghuis. Dat was het laatste moment waarop zij elkaar nog even ‘in het echt’ konden zien. Daarna was het verpleeghuis verboden terrein. Uitkomst was het videobellen en het zwaaien onder haar balkon, om zo het contact warm te houden.
De maanden kropen verder. In die tijd verloor een mantelzorger haar uitwonende partner. Zij kon er alleen zijn bij het overlijden. Het afscheid nemen gebeurde in kleine kring. Sommige mantelzorgers voelden de druk op hun schouders. Invloed op stemming en humeur. Elkaar niet in het echt zien, minder thuiszorg, geen dagopvang of het afscheid. Toch hebben zij zich erdoor heen geslagen. De kunst van het met de stroom meebewegen.
Agnes Lagerweij coördinator en gespreksleider van de Mantelzorgtrefpunten in Lunteren en Ede Veldhuizen-Kernhem.